ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΚΥΦΩΣΗ
Οι συγγενείς ανωμαλίες των σπονδύλων που οδηγούν σε κύφωση μπορεί να οφείλονται σε διαταραχή του σχηματισμού (τύπος I), του διαχωρισμού (τύπος II) ή συνδυασμό αυτών.
Τύπος Ι
Τύπος ΙΙ
Τύπος I (διαταραχή σχηματισμού) είναι ο πλέον συνηθισμένος τύπος και ο χειρότερος. Εάν δεν αναπτυχθεί το πρόσθιο τμήμα του σπονδυλικού σώματος, προκύπτει προοδευτικά επιδεινούμενη κύφωση και οπίσθια παρεκτόπιση του ημισπονδύλου με τελικό αποτέλεσμα πίεση του νωτιαίου μυελού. Στα παιδιά ηλικίας κάτω των 6 ετών τα οποία έχουν κυρτώματα μικρότερα των 40°, η επιδείνωση μπορεί να προληφθεί κάνοντας μόνο μία οπίσθια σπονδυλοδεσία. Μεγαλύτερα παιδιά η ασθενείς με εντονότερες παραμορφώσεις μπορεί να χρειαστούν μία συν
δυασμένη πρόσθια και οπίσθια σπονδυλοδεσία. Οι ασθενείς με νευρολογικές επιπλοκές θα χρειαστούν τόσο αποσυμπίεση του μυελού, όσο και σπονδυλοδεσία.
Tύπος II (διαταραχή διαχωρισμού). Η συνηθέστερη μορφή είναι μία πρόσθια οστική γέφυρα. Κατά την ανάπτυξη του σώματος, αυξάνουν σε διαστάσεις μόνο τα οπίσθια στοιχεία και έτσι αυτό το τμήμα της σπονδυλικής στήλης γίνεται προοδευτικά κυφωτικό με κέντρο περιστροφής την οστική γέφυρα. Ο κίνδυνος νευρολογικής βλάβης είναι μικρότερος αλλά εφ’όσον η παραμόρφωση εξελίσσεται γίνεται απαραίτητη μία οπίσθια σπονδυλοδεσία.
Οι συγγενείς κυφώσεις αποτελούν σοβαρές παραμορφωτικές παθήσεις που σχετίζονται με σοβαρό βαθμό επιπλοκών.